کد مطلب:171864 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:258

وقتی پیروان معاویه کشته شوند
من طلب رضی الناس بسخط الله و كله الله الی الناس. [1] .

كسی كه خشنودی مردم را با خشم و غضب الهی فراهم آورد، خداوند او را به مردم وا گذارد.

امام حسین علیه السلام

بعد از اینكه معاویه حجر بن عدی را كه از شیعیان ناب امام علی علیه السلام بود، به شهادت رساند، به مكه رفت و امام حسین علیه السلام را آنجا دید و گفت:

ای ابا عبدالله! آیا از آنچه بر سر حجر بن عدی و یاران و پیروانش و شیعیان پدرت آوردیم، با خبر شدی؟

امام حسین علیه السلام وقتی از وقایع اتفاق افتاده پرسید، معاویه گفت:

ایشان را كشته و كفن كرده و نمازشان خواندیم.

سیدالشهداء علیه السلام خنده ای نمود و فرمود:

ایشان دشمن تواند ای معاویه! اگر ما پیروان ترا بكشیم، بدون كفن و دفن و نماز، رهایشان می كنیم؛ خبر بدگویی تو درباره علی علیه السلام و تلاش ‍ تو در كینه توزی ما و عیبجویی تو از بنی هاشم، به من رسید. از اینرو در خود فرو رو و از خویش حق را، گرچه به زیانت باشد، جویا شو؛ بنابراین اگر نفس خویش را معیوبترین نفس ها نیافتی پس عیوب تو چه ناچیز و بی مقدار خواهد بود! و ما به تو ستم كرده ایم!

ای معاویه! جز در كمان خویش زه مبند و جز به هدف هود تیر میانداز و سوی ما از نزدیك تیر میفكن؛ به خدا قسم بطور یقین تو درباره ما از كسی پیروی می كنی كه در اسلام سابقه ای نداشته و نفاقش تازه نبوده و به فكر تو نیست؛ پس به خود فكر كن یا ما را رها نما. [2] .


[1] بحار الانوار 71/208 و اختصاص شيخ مفيد /225.

[2] احتجاج طبرسي 2/297 و كشف الغمه 2/30 و المحجة البيضاء 4/227 و بحار الانوار 44/129.